ΧΑΡΗΣ ΜΑΥΡΟΣ

Συγγραφέας

Το ρήμα «δίνω» (*) Ποίημα

Σου δίνω λίγο, το λίγο εκείνο που για μένα είναι πολύ

που το μαζεύω σταλιά σταλιά από κάθε φύλλο,

μα εσύ μου δίνεις πιο πολύ.

Δίνεις τις λίμνες και τις οάσεις, δίνεις εκτάσεις και εκκλησιές λευκές

Δίνεις χωράφια με καλαμπόκια, ξανθό το στάχυ στις εξοχές

Και η ζωή μας δίνει πίσω ένα απλό «γιατί;»

Δίνουμε αγάπη, δίνουμε κόπο και ιδρώτα, δίνουμε μάχες και έρωτα σαρκικό

Και πολεμάμε δίχως να ξέρουμε ποιος ο σκοπός για όλα αυτά,

δίχως το θράσος να ρωτήσουμε τι μας δίνετε σε αντάλλαγμα; Ανιδιοτέλεια.

Μας δίνουν πίσω την προδοσία, αχαριστία καμιά φορά,

την ανεργία, την αγωνία, την πίκρα και την ήττα,

και σε όλο αυτόν τον κυκεώνα, εμείς ελιές σε ελαιώνα,

σου δίνω λίγο, μα εσύ πάντα μου δίνεις πιο πολύ.

More Posts

15 απαντήσεις στο “Το ρήμα «δίνω» (*) Ποίημα”

  1. Το ρήμα «δίνω» | Απ'όλα (με sos) Άβαταρ
    Το ρήμα «δίνω» | Απ'όλα (με sos)

    […] onlinegreekbook.wordpress.com […]

    Απάντηση
  2. fantra13 Άβαταρ
    fantra13

    Με προβλημάτισε το ποίημα αλλά όπως πάντα εντόπισα την έξυπνη σκέψη σου πίσω απ’ αυτό. Ο στίχος «σου δίνω λίγο, μα εσύ πάντα μου δίνεις πιο πολύ» μου θύμισε τη φράση του Ευρυπίδη «Όποιος αγαπάει, χρωστάει». Δεν ξέρω με τι αντάλλαγμα καλούμαστε να δώσουμε όσο ζούμε, δεν ξέρω καν αν υπάρχει αντάλλαγμα αλλά νομίζω η καλύτερη απάντηση στο «γιατί;» είναι η αγάπη. Ή όπως προκύπτει απ’ τη φράση του Ευρυπίδη: Όποιος αγαπάει χρωστάει πάντα, δεν ξεχρεώνει ποτέ, πάντα είναι ‘κει να προσφέρει.

    Απάντηση
    1. charismavros Άβαταρ
      charismavros

      Φανή, εντάξει αν ποτέ βγει το βιβλίο μου, σε ένα χρόνο, σε πέντε, σε εικοσιπέντε, που να σου πω όλο το σύμπαν και ειδικά η χώρα μας συνωμοτεί στο να μη βγει, χαχαχα, θέλω σχολιασμό επίσημο, θα το ανεβάσεις σε άλλο level! Πραγματικά, δίνεις όγκο στα γραπτά μου με τις σκέψεις σου. Θενκς!

      Απάντηση
      1. fantra13 Άβαταρ
        fantra13

        Βγάλε εσύ το βιβλίο κι εγώ και στα κανάλια βγαίνω να μιλήσω γι’ αυτό 😉

  3. magikifoni Άβαταρ
    magikifoni

    Πολύ γλυκό Χάρη! Θα μπορούσε ίσως να έχει κι άλλες προεκτάσεις ίσως, πέρα από το ερωτικό κομμάτι… απλά έχω αυτήν την αίσθηση. Το σίγουρο είναι, ότι το ποίημα έχει χρώμα, τρυφερότητα, ωριμότητα κι έναν »σιωπηλό» συλλογισμό… Ξέρεις, ότι δεν μιλάω τελείως λογικά αυτήν την στιγμή, αλλά με βάση τα συναισθήματα που μου προξένησε η γραφή σου 🙂 Πολύ ωραίες εικόνες.

    Όσο για τον σκοπό, μάλλον δεν υπάρχει πραγματολογικά, αλλά είναι κάτι που μπορεί να »κατασκευάσει» ο καθένας μας, όπως-όποτε-όπου εκείνος επιθυμεί. 😀

    Σε χαιρετώ! Καλό σου απόγευμα!

    Απάντηση
    1. charismavros Άβαταρ
      charismavros

      Λοιπόν, έτσι ακριβώς είναι, δεν έχει εστιάσει στο ερωτικό κομμάτι. Με την επιθυμία σκοπών και στόχων ανοίγεις ένα τεράστιο θέμα. Ποιος επιθυμεί και γιατί, πώς το επιθυμεί, πού οφείλεται η επιθυμία, σε ποια γονίδια, ποιες κοινωνικές νόρμες το ορίζουν, ποιες συμπεριφορές. Τελειωμό δεν έχει…χιχιχιχι. Καλό απόγευμα! Θενκς για το μακροσκελές σχόλιο;)

      Απάντηση
      1. magikifoni Άβαταρ
        magikifoni

        Η αλήθεια είναι πως αυτό είναι πράγματι ένα πολύ »ζουμερό» θέμα. Δεν νομίζω πως υπάρχει απλά μία απάντηση και μία »λύση» ας πούμε… Αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο να αναρωτιόμαστε πιο συχνά κατά πόσο εμείς πραγματικά »επιθυμούμε» αυτά που επιθυμούμε 🙂

        Μακροσκελές αυτό??!! Χαχαχαχα…. Και πού είσαι ακόμα!! Χεχεχεχε
        Καλό βραδάκκι 🙂 😀

  4. oneiraparamithiou Άβαταρ
    oneiraparamithiou

    Καταρχήν όπως κ να εχει συνομωτήςει το σύμπαν, εμείς οι υπόλοιποι θα συνομωτήσουμε να βγει το βιβλίο σου, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! 😎😎
    Μου άρεσε πολυ το ποιήμα σου Χάρη μου και εξισου πολυ το σχόλιο της Φανής, μου έφεραν μάλιστα και τα δυο στο νου μια ατάκα σε μια καρτούλα που έχω αφημένη στο περβάζι του παραθύρου μου και ειναι ως εξής: εχει πλαίσιο κόκκινο, και στο κέντρο μια φωτογραφια που απεικονίζει ενα κολύμπρι να «τρυγαει» ενα κόκκινο γεράνι και γράφει: «αγάπη δεν ειναι αυτο που δίνεις, αλλα αυτο που αδειάζει, και το γεμίζεις ξανά και ξανά» . Δυσκολο να κρατάς το καλάθι παντα γεμάτο, δεν ειναι;
    Καλο απόγευμα και καλη καλοκαιρινή έμπνευση ευχομαι!!😎

    Απάντηση
    1. charismavros Άβαταρ
      charismavros

      Μακάρι η συνωμοσία σας να έπιανε τόπο. Δεν το έχω βάλει κάτω βέβαια, δεν ξέρω αν μπορεί να το καταλάβει κανείς. Δεν είναι το πρώτο μου βιβλίο αυτό στο οποίο αναφέρομαι, είναι το έκτο μου κατά σειρά, αλλά έχω πάθει μια εμμονή με το συγκεκριμένο, θέλω να το δω να υφίσταται χειροπιαστό. Και έχω να πω ότι ο χώρος των εκδόσεων μόνο ρόδινος δεν είναι! Μια άλλη ιστορία…Ξέρω ότι οι εποχές είναι δύσκολες και ότι κόσμος πεινάει. Μόνο για βιβλία θα πει κάποιος ότι δεν είναι καιρός. Και κακά τα ψέματα ο συγγραφέας στις μέρες μας και δη ο άγνωστος συγγραφέας μπορεί να χρειαστεί να πάρει ένα τεράστιο για την εποχή οικονομικό ρίσκο για να δει το βιβλίο του να εκδίδεται. Όμως στο συγκεκριμένο βιβλίο-παιδί μου του αξίζουν νομίζω και οι θυσίες και τα έξοδα. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει κανείς την εμμονή αυτή ή αν έχει να μου συστήσει κάποιον καλό ψυχολόγο για να τη θεραπεύσω, αλλά μου ‘χει κολλήσει. Θα εξαντλήσω πάντως όσα μέσα έχω. Όταν εξαντληθούν, τότε θα σταματήσω, γιατί θα είναι και με τη βούλα παράλογο. Χαχαχα. Αυτά, την έκανα πάλι δημόσια την ψυχοθεραπεία μου!Ευχαριστώ πάντως, συνωμοτήστε με θετική σκέψη…ίσως κάτι γίνει!

      Απάντηση
      1. oneiraparamithiou Άβαταρ
        oneiraparamithiou

        Σε καταλαβαίνω Χάρη μου…Και γω το μοναδικό κείμενο που έχω στείλει για έκδοση -ενα αλληγορικό χριστουγεννιάτικο παραμύθι για μικρούς κ μεγάλους (που εχει βραβευτεί κ σε διαγωνισμό)- την ίδια τύχη ειχε κ εχει, αλλα επιμένω…και έχω ακούσει τα μυριστούν όσα…φαντάσου οτι μεχρι με πήρε και τηλέφωνο διευθυντικό πρόσωπο απο εκδοτικό οίκο που εκτιμώ αφάνταστα (τον οίκο εννοώ) κ μου είπε κατα λέξη «Κυρία Ν, σας καλώ να σας πω οτι δεν μπορουμε να προχωρήσουμε με το κείμενο σας καθαρά για οικονομικούς λίγους, κατα τα αλλα ήθελα να σας πω οτι ειναι εξαιρετικό!» (Σου κάνει η όχι την καρδια περιβόλι;)
        Θα επιμένουμε Χάρη μου, καλο ειναι να εχουμε στο νου μας απο δω και στο εξής ίσως και να γράφουμε και κάποια πραγματα στα Αγγλικά…;;
        Ευχομαι καλη τύχη ωστοσο σε ολα τα «παιδιά» σου!!

      2. koufetarios Άβαταρ
        koufetarios

        Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση εδώ. Εμένα μου ξενίζουν λίγο οι αυτοεκδόσεις. Είναι σα να αυτοανακυρήσσομαι βασιλιάς χωρίς να μ’ έχει ουσιαστικά ανάγκη κανένας.

  5. koufetarios Άβαταρ
    koufetarios

    Αυτό το αλισβερίσι επιθυμιών, αναγκών και συναισθημάτων δεν υπάρχει τόσο πολύ πια. Όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη μοναχικότητά μας τόσο πιο σκληροί γινόμαστε στο να δίνουμε εξίσου κι εμείς. Και στο τέλος όλοι δεν δίνουμε, γιατί να δώσουμε; Όχι δεν είναι ένα ποίημα αγάπης. Διότι η αγάπη θα έπρεπε να είναι ένας αυτόματος μηχανισμός. Αυτονόητος. Δεν θα έπρεπε να εκτιμάμε την αγάπη του άλλου. Θα έπρεπε να είναι σαν την αναπνοή. Κανείς δεν εκτιμάει τον αέρα που αναπνέουμε κι όμως δίχως δαύτον δεν κάνουμε. Διότι αν η αγάπη υπήρχε ως έννοια καθολική και αντικειμενικά αποδεκτή από όλους, τότε εννοείται πως θα δίναμε και θα παίρναμε, εννοείται πως θα ήμασταν όλοι καλύτεροι άνθρωποι και εννοείται πως δεν θα έγραφες για τον αφορισμό του δίνω αλλά για την ευγνωμοσύνη του παίρνω. Κάτι τέτοιο. Χαίρομαι υπερβολικά για τη διάσταση που έδωσες στο ποίημά σου, δεν έμεινες μόνο εκεί που φτάνει το συναίσθημα αλλά πάτησες γερά στην ιδιαίτερη και οξύμωρη λογική του ανθρώπου.

    Βιβλίο θα βγάλεις. Θα δεις. Εδώ θα είμαστε. 🙂

    Απάντηση
    1. charismavros Άβαταρ
      charismavros

      Μα αναγκάστηκα να το διαβάσω δεύτερη φορά, για να το εμπεδώσω το σχόλιο, Κουφετάριε 😉 Εκεί που σκάλωσε το μάτι μου ήταν στο ότι δεν είναι ένα ποίημα αγάπης…ένα ποίημα ευγνωμοσύνης του παίρνω…πόσο ωραία παρατήρηση αυτή. Αλήθεια, χαίρομαι να βλέπω σχόλια σας. Ευχαριστώ για όλη αυτή την προσέγγιση, καμιά φορά ξεφεύγει και από τα μάτια του ίδιου του γραφόντα. Όσο για το βιβλίο, δεν ξέρω τι θα γίνει. Ό,τι και να γίνει, το αγαπώ, παιδί μου είναι, χαχαχα. Καλό απόγευμα!

      Απάντηση
  6. Antriana..Io Άβαταρ
    Antriana..Io

    το λίγο..το πολύ…είναι πάντα σχετικό. Λίγο σε σχέση με τι; και πολύ σε σχέση με τι πάλι; Κι όπως λες και στην αρχή, το λίγο δικό σου, είναι πολύ για μένα, γιατί εσύ, βλέπεις μόνο το αποτέλεσμα, ενώ εγώ για να φτάσω στο τέλος, έκανα κόπο.

    Απάντηση
    1. charismavros Άβαταρ
      charismavros

      Αυτό ακριβώς θέλει να πει το ποίημα, να παίξει δηλαδή με την ανακρίβεια των όρων «λίγο» και «πολύ». Ποιος το ορίζει, ποιος το κρίνει και ποιος βάζει τα ποιοτικά κριτήρια τελικά σε κάτι που εξ’ ορισμού δε στέκει και εννοώ τη «συναισθηματική ποσότητα». Καλώς όρισες στο blog! 🙂

      Απάντηση

Σχολιάστε